Chamaerops humilis vreemd...
#1
di, 17/03/2009 - 08:40
Chamaerops humilis vreemd...
Ik heb gisteravond de speren van mijn mooie 'groene' chamaerops humilis eruit kunnen trekken, ik was in de veronderstelling dat deze het schoon had gered, maar op een gegeven moment zie je dat het niet goed gaat, de nieuwe bladeren werden aan de uiteinden toch bruiner.
Een ander exemplaar zag er nadat de vorst het land uit was eind januari al bruin uit, de speren zaten toen nog goed vast, maar uiteindelijk heb ik deze er gisteren ook uitgetrokken.
Dus beide chamaerops exemplaren zijn speerloos en ook de jongste bladeren zijn erbij uitgetrokken.
Het enige verschil is dat het ene exemplaar nog mooie groene bladeren heeft, dat zijn dus de oudere bladeren, zodoende lijkt het nog wat op afstand, maar er moet wel iets uit de speer komen, anders heb ik niets meer.
Gelukkig is het droog voorlopig, met wederom wat nachtvorst op het programma vanaf einde deze week.
Ik beleef nu weer de ervaring dat de chamaerops humilis niet een sterke palm is, bij mij staan ze vanaf de winter niet droog, gewoon op een plek in de volle grond, dan hebben ze al meer moeite met vorst.
Temp. tot -9 hebben ze niet doorstaan, ondanks de bescherming met bladerdek en plastic, wat na de vorst weer direct is verwijderd?
De butia capitata heeft wel bladschade, maar is in de kern veel harder dan de chamaerops humilis.
Degenen op dit forum die temp. hebben gehad van onder de -15 hebben de chamaerops niet meer in leven staan denk ik, dat kan haast niet.
Al mijn trachycarpussen zijn schadeloos, zelfs weer aan de groei!
Ik ga maar eens iets kopen tegen de schimmel, heb ik nog nooit toegepast?
Maar hopen dat er nog leven in zit.
gr. Edward
in deze winter is er geen enkele palm sterk te noemen! ook hier in het milde westen is er heel veel schade aan Butia's, Chamaeropsen, kleine Trachycarpussen, Jubaea's,...(koudste hier gemeten was -8.5°C)
Chamaerops maakt zeker een kans om zo'n winter te overleven. de oudste palm in cultivatie is een Chamaerops in een botanische tuin in Noord Italië (de Goethe palm). staat daar al sinds eind jaren 1400 (of was het 1500, maakt niet veel uit denk ik)! en heeft al veel zo'n winters te verwerken gekregen...
gr
Kristof
Hier wat plaatjes van de verleidelijke groene chamerops, deze is(was) erg mooi, ik heb het idee dat er wel weer wat uitkomt uit de kernen, dat hoop ik.
Dit is de andere die overigens ook heel mooi was, maar er nu slechter uitziet.
Dichterbij...
Nog meer van een groene chamaerops zonder kernen...
En nog een...
Problemen met de speer bij Chamaerops doen zich bij mij met enige regelmaat voor en dat beperkt zich niet tot de zeldzame strenge winters. Ik heb het dan wel over kuipplanten die jaarrond buiten blijven. Het zijn wel dertien in een dozijn exemplaren met een klein stammetje (30 cm). De wat kostbaardere of zeldzamere collectieexemplaren gaan wel tijdelijk de kas in. Deze winter met diverse malen -11°C bleef alleen een Cerifera hybride ongeschonden. Twee 'gewone' exemplaren zijn flink beschadigd en met name in het hart. Ik weet niet of er regelmatig Cerifera hybrides worden aangeboden. Anderzijds zou je verwachten dat Cerifera wellicht ook wat meer vorst verdraagt. Hoe dan ook de nattigheid van ons klimaat blijft een niet te verwaarlozen cofactor bij het ontstaan van kopschade gedurende de wintermaanden.
Groet,
Draco
hoi Draco,
met welke Chamaerops variant zijn je Cerifera hybrides gemaakt?
je zou inderdaad verwachten dat de cerifera de beste zou zijn. hij kan inderdaad wat meer kou aan maar dan weer wat minder nattigheid. komt uit een wel zeer droog gebied...
gr
Kristof
ik heb een chamaerops van 3 jaar oud die deze winter zonder bescherming -12 overleefd heeft ( eerste winter buiten ) zonder schade....
misschien ligt het inderdaad aan bepaalde genen, een kruising die nog 1/4 van de kruisingsgenen bezit zal waarschijnlijk al behoorlijk winterharder zijn.
mijn chamearops ziet er niet uit als een gewone , maar ook niet als een cerifa, volcano of zilver morrocan.
Chamaerops kruisingen bestaan eigenlijk niet gezien er maar een soort is en een kruising met een ander geslacht lijkt me ook onwaarschijnlijk....
er is ook niet iets als een 'gewone' Chamaerops...deze soort is enorm variabel in uiterlijk.
gr
Kristof
Voor de mijne was het zijn derde winter,en misschien ook de laatste !
De vorige 2 winters geen krimp gegeven,en deze winter tijdens de ergste nachten een deken er overheen gedaan (3 x -8,5 )en kurkdroog gehouden.
Toch heb ik in de loop van de afgelopen 2 weken alle speren eruit kunnen trekken,terwijl de palm op zich er nog prima uit ziet.
Nou ja,alles behandeld en afwachten maar....
Groeten,
John
Een reactie op Kristof. Waarom zou je kruisingen tussen fenotypisch uiteenlopende stabiele varianten van een soort (Chamaerops) geen hybrides mogen noemen? Of spreek je alleen over hybrides bij kruisingen tussen verschillende (verwante) soorten (interspecies kruising)? Uit één soort kunnen er immers meerdere evolueren als gevolg van duurzame geografische scheidingen van groepen.
De oorspronkelijke definitie van soort is toch dat een kruising met een andere soort geen vruchtbare nakomelingen oplevert? Bij planten en palmen in het bijzonder zijn er een aantal verwante soorten die vrij gemakkelijk hybridiseren. Dat is bijvoorbeeld zo bij het geslacht Phoenix, maar het komt ook voor bij diverse genera zoals Jubaea, Syagrus en Butia die ook onderling hybridiseren. Of deze hybrides al dan niet vruchtbaar zijn, weet ik niet.
Het zou me overigens niet verbazen als een aantal van de 'nieuw' beschreven Trachycarpussoorten (...) op termijn als er meer over bekend is, door de taxonomen worden samengevoegd en beschouwd als varianten van dezelfde soort.
Op die manier zijn door de palmtaxonomen John Dransfield en Henk Beentje, diverse afzonderlijke palmsoorten van Madagaskar samengevoegd bij het geslacht Dypsis (Chrysalidocarpus, Neodypsis...). Dat is nu juist het aardige van wetenschap, dat ze voortdurend in ontwikkeling blijft. En wij als belangstellende hobbyisten hobbelen daar wat achteraan.
Groet,
Draco
Hoi Draco,
zo vast zijn die varianten niet ;). de cerifera wel redelijk maar de vulcano niet...je zou zo'n kruisingen tussen verwanten inderdaad ook hybrides kunnen noemen maar word vooral gebruik bij kruisingen tussen verwante soorten. Phoenix is daar inderdaad erg toegankelijk voor en vormt ook een 'probleem'. veel Phoenix soorten zijn met uitsterven bedreigd omdat ze vrijuit kruisen met andere Phoenix soorten. in cultivatie worden er veelal enkele verschillende soorten bij elkaar gegroeid en ook sommige natuurlijke populaties van Phoenix soorten worden hiermee bedreigd. vooral P. canarensies en P. theophrastii lopen groot gevaar. kruisingen kunnen na verloop van erg lange tijd resulteren in nieuwe soorten, toch als ze beter presteren dan hun voorgangers/ouders. maar niet allemaal. de Buttinae (Butia, Syagrus, Allagoptera, Parrajubaea, Cocos nucifera en nog enkele anderen) zijn goed te kruisen en ook vele Chamaedorea soorten maar sommige zijn steriel zoals bijv. Butiagrus maar anderen dan weer niet zoals bijv. butia x Jubaea of omgekeerd maar als ze elke keer weer worden bevrucht door ofwel een Butia of een Jubaea zijn na verloop van enkele generaties de nakomelingen weer zogoed als puur Butia of Jubaea...weet niet goed hoe dit in elkaar steekt, bedoel hoe kom je dan uiteindelijk aan een nieuwe soort?
wat je zegt over Trachycarpus klopt en er is al onderzoek naar gedaan. zo is de manipur en oreophilus een variant van takil. wagnerianus van fortunei. T. latisectus van martianus....
sinds de ontrafelingen van DNA is er veel gebeurd op het gebied van plantindelingen maar er is nog veel werk te doen...
gr
Kristof
Hoi Draco, dat klopt wat je zegt, het komt met enige regelmaat voor dat de chamaerops humilis toch speerrot krijgt en dan zijn temp. van -5 a -7 en maxima van rond het vriespunt soms al voldoende.
Ik vind het persoonlijk geen sterke palm dat is mijn persoonlijke ervaring, de butia capitata heeft nu ook beschadigde bladeren, maar is toch sterker wat betreft het behoud van de kern na vrieskou.
Om de butia over te houden is het een makkelijkere palm om in te pakken, dat is bij een chamaerops humilis vaak wat moeilijker i.v.m. de vele groeikernen.
Ik heb goede hoop dat de chamaerops 2 exemplaren weer uitlopen, maar ja dat is afwachten.
Ook een agave vertoont nu natte verpapping, deze heeft nauwelijks vorst over zich heen gehad, stond binnen ten tijde van de strenge vorst.
gr. Edward
Kristof, ik denk dat veel verwante soorten waarschijnlijk uit een gemeenschappelijke voorouder zijn geevolueerd, meestal na een geografische scheiding. Onder invloed van de mens is de betekenis van geografische scheidingen afgenomen en kunnen er kruisingen ontstaan tussen verwante soorten. Dat betekent dan verlies aan biodiversiteit. Net als bij het przewalskipaard, zou je kunnen proberen om uit een hybride palm de oorspronkelijke kenmerken van een ingekruiste palmsoort zo goed mogelijk terug te kweken. Het lijkt me wel een langdurig proces.
In reactie op Edward, onder invloed van het warmere weer komt nu geleidelijk de 'late' vorstschade aan het licht. Ik heb vandaag 2 aangetaste Chamaeropsen van verdroogd blad ontdaan en de losse speren eruitgetrokken. Nu maar wachten op de ontwikkelingen.
De Cerifera hybride blijft nog steeds goed en ik overweeg om hem maar uit te planten. Ook de kas vraagt nu de nodige aandacht. Met het schrale zonnige weer verbruiken de planten veel meer water. Een grote Phoenix roebelinii ziet er wat scharminkelig uit. Ik neig steeds meer tot de conclusie dat deze palm moeite heeft met een langdurige koudeperiode en dat hij liever 's winters wat warmer staat. Ook Ph. sylvestris maakt plots een zieltogende indruk. Ph. canariensis en Ph. rupicola lijken nog in orde. Nieuwe aanwinsten van vorig jaar, zoals Rhapis multifida/chinensis (?), Butiagrus en Parajubaea torallyi hebben de lange winterpauze tot nu toe goed doorstaan. Andere soorten die het weer gered hebben zijn Livistona australis, Lytocaryum weddelianum en Archontophoenix cunninghamiana. Nog even en het spul mag weer naar buiten.
Afgelopen woensdag was ik in de Hortus Utrecht. Daar staat een grote Butia capitata die ooit in mij bezit was in de volle grond. De palm zag er goed uit en was deze winter beschermd met een rietmat. Bij een volgende bezoek neem ik mijn fototoestel mee.
Groet,
Draco
Hoi Draco, dat wil ik wel eens bekijken die butia capitata in Utrecht bij de 'hortus' daar, en zeker deze is erg taai, ondanks ik de bladeren verloren ben, maar deze nu een betere plek heeft gekregen in mijn tuin, een verloren aanwinst als je de stam ziet.
Nu maar wachten op de ontwikkelingen, maar die komen er wel, mijn chamaerops althans een ervan van de 2 exemplaren vertoond nieuwe speren, die verborgen zaten, dat komt wel goed.
Kom op met de zon en nog warmer graag, hoewel we tevreden mogen zijn.
gr. Edward
Hier enkel wat bladschade, speren lopen al weer uit. -8,5 en onbeschermd.
Staat toch wel 4 of 5 jaar in de volle grond.
Vorige winter wel schade aan de laagste uitlopers,maar dat is goed gekomen, hou vol het komt goed.