Pyracantha 'Golden Charmer' - Vuurdoorn
jan
feb
mrt
apr
mei
jun
jul
aug
sep
okt
nov
dec
| Latijnse naam | Pyracantha 'Golden Charmer' |
|---|---|
| Nederlandse naam | Vuurdoorn |
| Synoniem(en) | ? |
| Genus | ? |
| Familie | Rosaceae |
| Categorie | heesters |
| Hoogte | 300 cm |
| Bloemkleur | wit |
| Vruchtkleur | rood, geel |
| Bladkleur | groen |
| Standplaats | geen specifieke eisen |
| Eigenschappen | vorstbestendig, wintergroen |
| USDA klimaatzone | 6b (-20,6°C tot -17,8°C) |
De nederlandse naam is Vuurdoorn, familie van de Rosaceae
. De bloemkleur is wit en de bloeitijd is van ca. mei tot en met juni. De bladeren zijn glanzendgroen. De volwassen hoogte van deze middelgrote heester is ca. 300 cm. Verdraagt een temperatuur tot -20 gr. C. en blijft de gehele winter groen. Met opvallende vruchten. Oranjegeel Is goed verkrijgbaar.
Met een grote sierwaarde, vooral bv. als accentplant in het openbaar groen en in de tuin vanwege de mooie vorm, de bloeiwijze of de bladkleur. Deze plant wenst een matig voedselrijke, droge tot vochthoudende, zandige bodem. Heeft een voorkeur voor neutrale tot basische grond (ph = 7 - 9). Zonnig, verlangt een plekje in de zon en verdraagt zomerse warmte redelijk, mits de standplaats voldoende vochthoudend is. Kan bij nachtvorst in april-mei schade oplopen. Deze plant is door zijn vorm lastig met hoge vaste planten te combineren.
Voor bloeiende heesters is het belangrijk om een N:K verhouding te hebben van 1,3 – 1,8 voor een goede knopontwikkeling. Bij houtige gewassen is tevens fosfor erg belangrijk gedurende het hele seizoen voor het stimuleren van de ademhaling van de plant (nodig voor het omzetten van de NPK in voor de plant benodigde eiwitten) en het afrijpen van het gewas (dat de houtcellen goed gevormd worden). Advies samenstelling: N5+P2+K4 tot maximaal N9+P6+K8
Grond vochtigheid:
droog
Grond voeding:
matig voedselrijk
Grond zuurgraad:
neutraal tot basisch
Te gebruiken zonder specifieke eisen aan hun standplaats.
Plant vorstbestendigheid:
-20°C
Pyracantha (Vuurdoorn)
Deze heester heeft vrijstaand weinig snoei nodig. In dat geval snoeien we alleen jaarlijks in maart - april één of enkele dikke takken uit het centrum van de heester. Op deze manier verjongen we de plant en zorgen we ervoor dat ze niet te dicht en ondoordringbaar wordt. Als dat wel is gebeurd, kan er niet veel meer gesnoeid worden. We kunnen de plant dan beter tot vlak boven de grond afzetten. Dit doen we ook als ze in de winter sterk is ingevroren. Meestal loopt ze daarna wel weer uit.
De vuurdoorn wordt om de een of andere reden meestal tegen een muur geplant. Dat is jammer, want daar heeft ze meer snoei nodig dan vrijstaand en snoeien is nu juist bij Pyracantha een vervelend werkje vanwege de vele doornen. Als leiheester kunnen we haar leiden in waaier-, palmet- of snoervorm.
Het mooiste resultaat geeft de palmetvorm. Om die te verkrijgen spannen we voor het aanplanten stevige draden op 20-30 cm afstand van elkaar horizontaal tegen de muur. We houden met afstandhouders een vrije ruimte van ongeveer 5 cm tussen de muur en de draden. Na het aanplanten binden we de twijgen die met hun natuurlijke richting dichtbij de draden zitten aan. De twijgen die naar voren komen of naar de muur wijzen snoeien we terug tot 1-2 knoppen. Dit proces van leiden en snoeien doen we indien nodig de hele zomer door.
Op deze manier krijgen we een zeer vlakke, attractieve vuurdoornwand.